Ciepła pora roku skończyła się jednak oto recenzja najgorętszej premiery ostatnich miesięcy czyli Noctua NH-D15 G2! Wiele lat na ten model czekaliśmy, premiera kilkukrotnie była odkładana jednak jest, nareszcie się pojawił! I to nie w jednej lecz w trzech wersjach – klasycznej, LBC i HBC . Zapraszam!

Specyfikacja Noctua NH-D15 G2

Opakowanie i akcesoria

Chłodzenie zapakowane jest w kartonowe opakowanie w typowych dla marki Noctua kolorze – brązowym. Na opakowaniu znajdują się artystyczne zdjęcia fragmentów kupowanego chłodzenia oraz wyszczególnione jest bardzo dużo najważniejszych informacji, takich jak:

• specyfikacja chłodzenia,
• specyfikacja wentylatora,
• kompatybilność z podstawkami,
• zawartość opakowania,
• schematyczne grafiki przedstawiające wymiary chłodzenia oraz jego dwa rzuty,
• wyszczególnione najważniejsze zalety projektu tego chłodzenia.

Wewnątrz opakowania, jak w każdym produkcie Noctua, panuje pedantyczny porządek. Podobnie jest również w pudełku z akcesoriami. Wszystko ma swoje miejsce i swoją przegrodę. Na zawartość składa się:

• instrukcja,
• wysokiej jakości pasta termoprzewodząca Noctua NT-H2,
• reduktor obrotów L.N.A.,
• metalowa naklejka z logiem Noctua,
• śrubokręt,
• system montażowy SecuFirm 2,
• ściereczka nasączona alkoholem NA-CW1,
• thermal pad guard NA-TPG1.

Wygląd zewnętrzny i budowa Noctua NH-D15 G2

Chłodzenie to ma budowę podwójnej, asymetrycznej wieży. Co ciekawe, każda z wież jest taka sama pod względem konstrukcyjnym tylko w lustrzanym odbiciu. Jedyna różnica występuje w szerokości wież. Ta przednia jest o 5mm cieńsza od tej tylnej. Każda z wież składa się z 58 finów (51 pełnowymiarowych i 7 małych, na samym dole). Finy te połączone są z podstawą za pomocą 8 ciepłowodów. Noctua chwali się, że w modelu tym udało jej zmniejszyć się odległości między finami z 1.9mm do 1.5mm. Zmiejszenie tej odległości umożliwiło montaż dodatkowych 23 listków, które zwiększyły pole powierzchni oddawania ciepła o 20% (w stosunku do poprzednika).

Jak przystało na produkt marki Noctua – poszczególne finy są grube oraz bardzo dobrze wykonane. Tak naprawdę nie ma się do czego przyczepić a jedyne widoczne nierówności na finach są spowodowane naprężeniami, które pochodzą od drucików montażowych wentylatorów.

Patrząc na radiator z góry można dostrzec, że na jednej wieży, na górnym finie, został wytłoczony napis Noctua. Znajduje się on na tej szerszej wieży.

Patrząc z góry widać również kształt finów. W dużej mierze ich budowa jest bardzo prosta i ogranicza się do kilku ząbków w miejscu, w którym znajdują się krawędzie łopatek wentylatora. Brakuje innych udziwnień. Ułożenie ciepłowodów jest raczej tradycyjne. Wszystkie zostały rozmieszczone w równych odstępach, tworząc eliptyczną linie. Tradycyjnie już dla Noctuy końcówki ciepłowodów nie są niczym zakończone.

Podstawa

Podstawa jest duża, naprawdę duża! Wkońcu musi ona pomieścić 8 ciepłowodów. Podstawa jest miedziana i poniklowana, tak samo jak ciepłowody. Wykończenie podstawy jest bardzo dobre. Co prawda nie jest wypolerowana na lustro jednak nie widać na niej żadnej niedoskonałości. Górne finy radiatora ma wytłoczone logo oraz nazwę producenta. Ciepłowody w radiatorze są bardzo ładnie zakończone, co prawda brakuje jakiś designerskich korków ale Noctua nigdy nie dodawała takich ozdobień do swoich produktów. Listki są masywne, sztywne i tak jakby delikatnie zaokrąglone na końcach. Nie ma możliwości aby się nimi skaleczyć.

Porównując między sobą wersję klasyczną oraz LBC nie widać na oko żadnych różnic w budowie podstawy… Lewa podstawa to klasyczna, prawa to LBC.

Oczywiście nie twierdzę, że żadnych różnic nie ma. Noctua przeprowadziła szereg badań oraz testów i doszła do wniosku, że nie istnieje jedna uniwersalna podstawa, która by idealnie pasowała do wszystkich typów procesorów. Stąd w modelu NH-D15 G2 został wprowadzony podział na 3 typy podstaw:

• klasyczną (jak w recenzji),
• LBC czyli Low Base Convexity (jak w recenzji),
• HBC czyli High Base Convexity.

Podział ten został wprowadzony ze względu na wypukłości rozpraszacza ciepła procesora, jakie występują w różnych modelach AMD i Intela. Stąd dla AMD zaleca się wersję klasyczną oraz LBC a dla Intela wersję klasyczną oraz HBC. Poszczególne grafiki dobrze to obrazują.

W dzisiejszej recenzji skupiam się jedynie na porównaniu wydajności modelu NH-D15 G2 w wersji klasycznej i LBC ale bez offsetów. Zagadnienie to jest na tyle rozbudowane, że poświęcę temu oddzielną mała aktualizację, w której sprawdzi się wszystkie możliwe sposoby montażu na nowej platformie AM5, która jeszcze nie jest użyta w tej recenzji.

Wentylator NF-A14x25 G2

W najnowszej odsłonie NH-D15 G2 producent zastosował całkowicie nowe wentylatory NF-A14x25 G2. Są to modele opracowane od nowa, które otwierają nową serię produktową Noctua. Dzięki zastosowaniu tych wentylatorów możliwym było zmniejszenie odległości między finami z 1.9mm do 1.5mm.

Nowe jednostki wyposażone są w 9 łopatek, które mają bardzo charakterystyczny kształt. Wykonane są one z materiału Sterrox, dzięki czemu odległość między krawędzią łopatki o obudową mogła zostać zredukowana do niespotykanej odległości wynoszącej 0.7mm. Kartka papieru wchodzi na styk!

Mam nadzieję, że uda mi się w przyszłości przeprowadzić oddzielną recenzję tych wentylatorów bo zdecydowanie te jednostki zasługują na to!

Suche dane techniczne wyglądają następująco: wentylator o średnicy 140mm. Maksymalna prędkość obrotowa to 1500 rpm, maksymalny przepływ to 155,6 m^3/h a maksymalny generowany hałas wynosi 24,8 dB(A). Żywotność łożyska wynosi ponad 150 000h. Łożysko to oczywiście znane SSO2.

Montaż

Trzeba przyznać, że NH-D15 G2 z zamontowanymi dwoma wentylatorami wygląda bardzo okazale!

Montaż na płycie głównej jest bezproblemowy. Instrukcja świetnie rozpisana, elementy montażowe pogrupowane w oddzielnych woreczkach. Wszystko podpisane. Jesteśmy prowadzeni praktycznie za rączkę co, gdzie i jak zrobić.

A po zamontowaniu tej półtorakilowej bestii tak się prezentuje. Można zauważyć, że do podstawy tego chłodzenia jest przymocowana moja płyta główna 😉

Wydajność Noctua NH-D15 G2

Przechodzimy do najważniejszej części recenzji czyli wydajności! Procesor to AMD Ryzen 5600G podkręcony do 4.5 GHz, GPU podkręcone do 2.4 GHz a napięcie ustawione na 1.34V. Na takich ustawieniach OCCT pokazuje równe 100W. Dodatkowo same ustawienia programu są następujące:

Jest to najbardziej obciążające i wygrzewające ustawienie, jakie można osiągnąć tym programem dla tego procesora. Odczytywana temperatura to CPU Tctl/Tdie. Test wykonuje się przez 30 minut i zapisywana jest najwyższa osiągnięta wartość. Pokój jest klimatyzowany ze średnią temperaturą 21*C. Standardowo w obudowie puszczone są wszystkie wentylatory na maksymalną prędkość. Pomiar głośności wykonywany jest przy ustawieniu prędkości wentylatora na 50% i 100% w programie Gigabyte SIV (dlatego 50% prędkości wentylatora nie jest połową maksymalnej prędkości tylko połową prędkości jaką realnie wentylator może uzyskać). Odczyt głośności następuje przy wyłączonych wszystkich wentylatorach w obudowie oraz pod małym obciążeniem aby wentylator zasilacza nie zaburzał odczytów (zasilacz półpasywny). Odczyt głośności następuje z odległości ok 30 cm i jest średnią uzyskaną przy odczycie (oczywiście jeśli w tle wystąpił jakiś nieprzewidziany dźwięk zaszumiający odczyt to pomiar jest powtarzany). Pasta termoprzewodząca używana jest zawsze ta dostarczana przez producent, rozgrzewanie pasty trwa nie mniej niż 24h.

Najpierw głośność:

A głośność prezentuje się całkiem dobrze. Przy ustawieniu wentylatorów na 50% prędkości (767 rpm) chłodzenia jest bardzo ciche i generuje jedynie 28.6 dB. Jak na chłodzenie wyposażone w 2 wentylatory o średnicy 140mm jest to wynik bardzo dobry! Jednak rozkręcenie wentylatorów na maksa (1534 rpm) powoduje zwiększenie hałasu aż do 48.1 dB. Cicho nie jest… Co ciekawe, mimo wysokiej głośności odczuwalny efekt nie jest męczący dla ucha. Testowałem już inne chłodzenia, które mimo niższego wyniku na decybelomierzu bardziej „męczyły” ucho. Noctua w tym modelu chwali się, że wentylatory nie pracują z identyczną prędkością, rozbieżność między prędkościami obrotowymi wynosi ok 25 rpm. Wg Noctuy, taka różnica powoduje, że fale dźwiękowe nie nakładają się i nie dochodzi do ich wzajemnego wzmocnienia. Ile w tym prawdy? Ciężko powiedzieć. „Na ucho” jakieś ziarenko prawdy w tym jest.

A teraz danie główne czyli wydajność:

Noctua usprawniła swoje najlepsze chłodzenie i w nowej odsłonie NH-D15 G2 austriacki producent pokazuje, kto jest królem wydajności chłodzeń powietrznych. Wersja LBC jest o około pół stopnia wydajniejsza od wersji standardowej na platformie AM4 podczas testów na procesorze Ryzen 5600G. Iście mrówcza, inżynierska praca by dopasowywać chłodzenie do krzywizny rozpraszacza ciepła na procesorze. Ale skoro to działa? To czemu nie!

Umarł król, niech żyje król!

Czasami zastanawiam się, czy da się jeszcze coś wymyśleć albo zoptymalizować w projekcie chłodzeń powietrznych. Z każdą kolejną premierą myślę, że to już to, lepiej już się nie da. Jednak przychodzą panowie z Noctua i pokazują, że jeszcze się da! Noctua NH-D15 G2 to nowa rodzina (3 wersje chłodzenia, różniące się konstrukcją podstawy), która ustanawia nowy poziom wydajności rozwiązań powietrznych. Jest to referencyjne rozwiązanie, do którego będą odnosili się konkurenci. Czy w tym projekcie da się jeszcze coś poprawić? To już wiedzą tylko inżynierowie z Noctua.

Cena? Lepiej usiądźcie. Ok 630zł (niezależnie od wersji).

A już teraz chcę zaprosić na przyszłą recenzję, gdzie dokładnie omówię różnicę między NH-D15 G2 oraz LBC wraz ze wszystkimi możliwościami montażu, które będą przetestowane na nowej platformie AM5. Recenzja w przygotowaniu!

Zalety:

• przemyślana konstrukcja,
• niesamowicie cicha praca przy niskich prędkościach obrotowych wentylatora,
• najlepsza na rynku wydajność na najwyższych obrotach wentylatora,
• jakość wykonania,
• dodatki,
• zastosowane wentylatory,
• wysokiej jakości pasta termoprzewodząca,
• świetnie zilustrowane instrukcje,
• gwarancja 6 lat.

Wady:

• brak instrukcji w języku polskim,
• bardzo głośna praca przy maksymalnych obrotach wentylatora,
• bardzo wysoka cena.